BAY OF ISLANDS & ZWEMMEN IN KOUDE ZEE !

Weer een week voorbij, wat gaat de tijd snel. Op stage ben ik helemaal in het ritme gekomen. 9 uur beginnen en dan tot een uur of 5 of 6 aan de slag. Ik mag zelf weten wanneer ik aan de slag ga op de vaste meetings na, maar ik moet wel mijn uren maken dus dit is wel een fijn ritme. Ik ben al goed thuis in de software en mocht hier halverwege de week ook aan gaan sleutelen om het te verbeteren. Dat is nu zo goed als af. Dit was een van de eerste stappen in het hele proces van MRI beeld tot het berekenen van vezelrichtingen. Komende week weer stapje verder met een ander software programma. Afgelopen week regende het twee dagen flink. Een bus naar stage is nogal om dus ging ik dan maar met paraplu op pad. Wat trouwens wel grappig is, is dat ook de meeste mensen links lopen op de stoep. (ze rijden hier namelijk ook links). Maar niet iedereen loopt dus links, dus af en toe bij een oversteek plaats is het flink uitwijken voor mensen die dan weer onverwacht rechts lopen of als ik zelf vergeet dat ik links moet lopen. En met paraplu was het nog lastiger want iedereen keek minder goed vanonder zijn paraplu. In het hostel ken ik steeds meer mensen en bij het koken en eten is het altijd heel gezellig. De week vloog eigenlijk voorbij en het was dus voor mijn gevoel al snel weer tijd voor weekend. Ik had al gezien dat na die regendagen een mooi weekend zou komen, dus had ik een dagtocht naar THE BAY OF ISLANDS geregeld.

Om 7:15 moest ik bij de bus zijn. Gelukkig is het grote busstation in een parallelstraat van mijn straat en een paar blokken verder, zo hoefde ik dus niet mega vroeg op. Daar aangekomen stond Rachel de tourguide alle gasten op te wachten. Rachel had een vrij zware stem voor een vrouw. Pas toen ze later zich voorstelde door de intercom van de bus had ik door dat zij een zij was. Er kwam een gemengde groep mensen op de tour af. Een aantal meiden van mijn leeftijd, ook alleen op pad en oudere stellen en mensen daar tussenin. De bus reed eerst een heel stuk richting het noorden in het gebied wat dan ook NORTHLAND heet. Rachel vertelde van alles over Nieuw Zeeland, over de economie, de natuur, de gewoontes, de maori, de kiwi, de maori taal, eigenlijk van alles. Na zo’n 1,5 uur rijden kwamen we aan in KAIWAKA. Daar was even een plaspauze en je kon er koffie en ontbijt kopen. Ik raakte aan de praat met een vrouw en het bleek dat haar dochter in Groningen had gestudeerd en daar was zij ook geweest. Ze vond mijn studie ook interessant en vond het leuk dat ik daarvoor hier naartoe was gekomen. Na zo’n 20 minuten gingen we weer verder om nog zo’n twee uur te rijden. Onderweg was er prachtige natuur. Bossen, meren, boerderijen, bergen, van alles. Toen kwamen we aan in PAIHIA in THE BAY OF ISLANDS. Dit kustplaatsje zag er echt prachtig uit! Een deel van de groep, inclusief ik, gingen met de bus nog een stukje verder naar de WAITANGI TREATY GROUNDS. Dit is dé plek waar ooit de Britten een verdrag hebben getekend in 1840 waardoor Nieuw Zeeland een zelfstandige kolonie van Brittannië werd. De Maori hebben daar onderhandeld. Ook werd daar een vlag van Nieuw-Zeeland democratisch gekozen door Maori chiefs. Dit is niet de vlag van nu, maar een die nu behoort tot de UNITED TRIBES OF NEW ZEALAND. Pas later kwam de uiteindelijke vlag, maar die andere vlag wordt nog steeds officieel erkend ook bij de United Nations. Er was ook een grote WAKA. Waka is maori taal voor alles wat met transport te maken heeft. Dus ook een auto is een waka, een bus is een waka, maar het is het meest bekend als de war-boat. Hier konden wel 180 mensen in! Echt gigantisch! Na de tour op deze grounds, gingen we met de bus weer terug naar PAIHIA waar we aan boord gingen van een grote boot om een tour in de BAY OF ISLANDS te maken. De mensen van onze tour plus allerlei anderen gingen aan boord. Ik ging helemaal naar het TOPDECK, want ik wilde wel goed kunnen kijken en flink van de zon genieten. De boot heette de DOLPHINSEEKER en het was ook de bedoeling dat we op zoek gingen naar dolfijnen of orca’s of wavissen. De naam van de boot klopte, het bleef bij zoeken, want we hebben geen dieren gevonden. We kwamen wel een hele groep vissen tegen, echt heeel veel. En ze zaten vlak bij het oppervlak en ze leken wel licht te geven. Ik zat naast een meisje uit Manchester die een medische opleiding deed en ook net als ik vanuit Auckland een weekend op pad ging. Ze vond mijn Engels goed! Dat zeggen veel buitenlandse mensen hier ook, maar om het van iemand uit Engeland te horen is wel een groot compliment! De tocht duurde zo’n 3 uur, met halverwege als hoogtepunt de HOLE IN THE ROCK, een grote rots met ja een gat erin dus. Als het rustig water is, vaart de boot er doorheen, maar het was nu nogal heftig water dus dat kon niet. Er zijn in totaal zo’n 80 aparte eilanden in de BAY OF ISLANDS en ik heb er nu veel gezien. Sommige zijn klein en onbewoond, op anderen wonen een aantal mensen. Vlak voor het eind kwamen we nog langs een partij rotseilandjes met prachtige verschillende kleur-lagen. Dit soort verschijnselen schijn je maar op een paar plekken in de wereld te hebben. Toen weer terug aan land gingen we meteen de bus weer in voor de lange terugweg. 3 mensen waren na 15 minuten nog niet bij de bus, er is nog gezocht, maar die hebben we toen achter moeten laten. De tourguide was toen een beetje boos, en ging flink het gas erop zetten want we hadden wat tijd verloren nu. Het werd al gauw donker en dat maakte het een spannende rit, want er was weinig straatverlichting en met alle bochtjes in het landschap was het af en toe weer een verrassing waar de bus heen ging. Na twee uur stopte we weer op de zelfde tussenstop plek. Hier nam ik een FLAT WHITE. Dat is koffie tot 2/3 gevuld en vervolgens melk wat op een bepaalde manier is opgeschuimd zodat er op het eind een FLUFFY laagje schuim komt te zitten. Er zit iets meer melk in dan bij een capuccino. Je hebt ook nog short black en long black. Dat is het omgekeerde van een americano, dus eerst water en dan koffie. Bij short  black krijg je een shot espresso en bij long black 2 shots. Schijnt typisch van Nieuw zeeland en Australië te zijn. Na toen nog 1,5 uur waren we weer terug.

Zaterdag ging ik aan het eind van de middag naar MISSION BAY, een baai zo’n 15 minuten vanuit Auckland met een bus die bij de haven vertrekt. Het was zo’n 17 graden met zon en het zou mooi blijven. Ik dacht dus, ik neem gewoon mijn zwemspullen en een handdoek mee en kijk wel of het te doen is. Het is namelijk eind herfst hier. Iedereen loopt in truien en jassen en soms zie ik mensen met mutsen. Dan denk ik, 17 graden en volle zon, dat is gewoon zomer, maargoed ik ging dus ook braaf met een jas en lange broek naar de baai, met de hoop dat ik daar gewoon lekker kon gaan zwemmen. Ik kwam aan en het was een mooi gebiedje, maar ik zag nog steeds veel jassen en truien, maar ook wel wat mensen in korte broek. Ik besloot eerst maar even rond te lopen om vervolgens op het strand even te observeren of er mensen zouden zwemmen. Ik zag eerst een persoon in een wetsuit de baai over zwemmen. Toen dacht ik, hm zal toch niet zo heel warm zijn, zal wel niet lukken. Ik spotte vervolgens een man die in zwembroek aan het zonnen was en had toen weer even wat meer hoop in dat mijn zwemactie zou lukken. Na een tijdje zag ik links in de verte iemand in het water en even later gingen twee jongens een stuk naar rechts ook in het water. Toen dacht ik, ik ga ook gewoon. Dus ben wat dichter richting het water gegaan, zodat ik als ik in het water lag, wel op mijn spullen kon letten. HET WAS DUS ECHT WEL KOUD. Toch heb ik het zo’n 10 minuten volgehouden om een beetje heen en weer te zwemmen. Het water was helemaal niet zo zout, dat was super fijn. Vervolgens de rest van de middag opgewarmt in mijn bikini op het strand, met om me heen nog steeds veel mensen in truien en jassen. Die mensen zullen wel denken.. Maar ik ben blij dat ik ff lekker kon zwemmen. Je moet toch kunnen heb gezegd dat je daar gezwommen hebt in de zee haha. Dit waren weer mijn avonturen.. CHECK OOK DE FOTO’S ;)